Το κύριο αξιοθέατο της Πινακοθήκης Μποργκέζε είναι αναμφίβολα η μοναδική συλλογή γλυπτών, έργων ζωγραφικής και αρχαιοτήτων που καλύπτουν πολλές περιόδους και στυλ.
Στις 20 αίθουσές του, εμβληματικά έργα μπαρόκ τέχνης, όπως τα δυναμικά γλυπτά του Μπερνίνι και οι δραματικοί πίνακες του Καραβάτζιο, βρίσκονται δίπλα-δίπλα με αριστουργήματα της Υψηλής Αναγέννησης, όπως του Ραφαήλ, και έναν θησαυρό ρωμαϊκών, ελληνικών και ετρουσκικών αρχαιοτήτων.
Η θεματική διάταξη της γκαλερί, η οποία χωρίζεται μεταξύ του ισογείου που είναι αφιερωμένο κυρίως στη γλυπτική και του πρώτου ορόφου που είναι αφιερωμένος στους πίνακες ζωγραφικής, επιτρέπει ένα καθηλωτικό, χρονολογικά διατεταγμένο ταξίδι στην ιστορία της τέχνης.
Οι κήποι της Villa Borghese, που εκτείνονται σε 80 εκτάρια, είναι το τρίτο μεγαλύτερο πάρκο της Ρώμης και ένα από τα καλύτερα σημεία για χαλάρωση μετά από μια κουραστική μέρα περιήγησης στην πόλη.
Ενώ η Πινακοθήκη Μποργκέζε είναι ο προφανής πόλος έλξης, ο κήπος αγγλικού τύπου με το πλούσιο πράσινο, τις γαλήνιες λίμνες και τα όμορφα σιντριβάνια έχει πολλά περισσότερα να μοιραστείτε.
Από χαλαρούς περιπάτους, πικνίκ ή ακόμη και μια βόλτα με σκάφος στις λίμνες, μέχρι αξιοθέατα όπως το Bioparco di Roma, ο ζωολογικός κήπος της Ρώμης, και ο λόφος Pincian με την εκπληκτική θέα της πόλης, υπάρχουν πολλά να δείτε και να κάνετε. Απλώς φροντίστε να πάρετε έναν καφέ ή ένα παγωτό από ένα από τα πολλά καφέ του πάρκου και είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε την εξερεύνηση αυτής της ήρεμης όασης.
Η Πινακοθήκη Μποργκέζε είναι μια γκαλερί τέχνης στο κέντρο της Ρώμης που δημιουργήθηκε τον 17ο αιώνα για να στεγάσει και να εκθέσει τη συλλογή του καρδινάλιου Σκιπίνο Μποργκέζε από πίνακες ζωγραφικής, γλυπτά και αρχαιότητες. Ο Scipione Borghese, ανιψιός του Πάπα Παύλου Ε', ήταν μανιώδης συλλέκτης έργων τέχνης και προστάτης των τεχνών.
Με την πάροδο των αιώνων η συλλογή Borghese επεκτάθηκε και περιλαμβάνει σημαντικά έργα των Caravaggio, Gian Lorenzo Bernini, Raphael και Titian. Μετά από μια σειρά ανακαινίσεων και προσθηκών, ολόκληρο το κτήμα και οι γύρω κήποι πωλήθηκαν στην ιταλική κυβέρνηση και η Πινακοθήκη Μποργκέζε άνοιξε επίσημα τις πόρτες της στο ευρύ κοινό το 1903.
Η κατασκευή της εξοχικής βίλας όπου στεγάζεται η Πινακοθήκη Μποργκέζε ξεκίνησε το 1613 και ολοκληρώθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1617. Ο κύριος αρχιτέκτονας του έργου ήταν ο Flaminio Ponzio, ο οποίος σχεδίασε τη βίλα με βάση τα σχέδια και τις προδιαγραφές του καρδινάλιου Borghese.
Ως ένα προαστιακό καταφύγιο που σχεδιάστηκε για να διασκεδάζει τους επισκέπτες και να εκθέτει τη συλλογή Borghese, το εξαιρετικά διακοσμημένο κτίριο είχε σχήμα U με δύο κύριους ορόφους και πολλά χαγιάτια με θέα στους γύρω κήπους. Τα 20 δωμάτια της βίλας έχουν έκτοτε ανακαινιστεί και επανασχεδιαστεί σε έναν πιο ενιαίο, θεματικό χώρο για την προβολή της εκτεταμένης συλλογής έργων τέχνης.
Φωλιασμένη μέσα στους απέραντους κήπους της Villa Borghese, η Πινακοθήκη Borghese θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα μουσεία, προσελκύοντας λάτρεις της τέχνης από όλο τον κόσμο. Η γκαλερί φημίζεται για την απαράμιλλη συλλογή έργων του Μπερνίνι, η οποία περιλαμβάνει γλυπτά όπως ο "Απόλλων και η Δάφνη" και ο "Δαβίδ". Επιπλέον, η γκαλερί διαθέτει μια εξαιρετική ποικιλία πινάκων του Καραβάτζιο, του Ραφαήλ και του Τιτσιάνο, συμβάλλοντας στη φήμη της ως κρίσιμου κόμβου για την ιστορία της τέχνης.
Αυτό όμως που κάνει την Πινακοθήκη Μποργκέζε να ξεχωρίζει από τα μεγαλύτερα μουσεία είναι η οικεία ατμόσφαιρα, η οποία παρέχει στους επισκέπτες μια προσωπική, καθηλωτική εμπειρία, επιτρέποντας την εις βάθος εξερεύνηση και εκτίμηση της τέχνης.
Η εντυπωσιακή σύνθεση του Gian Lorenzo Bernini απεικονίζει τη δραματική κορύφωση της καταδίωξης του Απόλλωνα από τη νύμφη Δάφνη, καθώς αυτή μεταμορφώνεται σε δάφνη.
Το έργο "Απόλλων και Δάφνη", που ολοκληρώθηκε το 1625, θεωρείται αριστούργημα της τέχνης του μπαρόκ για τον δυναμικό ρεαλισμό και τη συναισθηματική του ένταση. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, ο θεός του Ολύμπου χτυπήθηκε από ένα βέλος αγάπης και επιθυμίας, ενώ η νύμφη από ένα βέλος αποστροφής που την έκανε να απορρίψει τις προτάσεις του Απόλλωνα. Ο Απόλλωνας την καταδίωξε αμείλικτα και η Δάφνη φώναξε στον πατέρα της, τον ποτάμιο θεό Πηνειό, ο οποίος τη μεταμόρφωσε σε δάφνη για να τη σώσει. Αναστατωμένος και συντετριμμένος, ο Απόλλωνας κήρυξε τη δάφνη ιερή και φορούσε τα φύλλα της ως σύμβολο της αιώνιας αφοσίωσής του.
Ως ένας από τους τελευταίους πίνακες του Καραβάτζιο, η παράσταση "Ο Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ" ξεχωρίζει όχι μόνο για την αριστοτεχνική χρήση του φωτός και της σκιάς, αλλά και για τον πολύπλοκο συμβολισμό της. Ολοκληρώθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1600, ο βιβλικός πίνακας δωρίστηκε στον καρδινάλιο Μποργκέζε με την ελπίδα να εξασφαλίσει παπική χάρη. Στον πίνακα, το κεφάλι του Γολιάθ μοιάζει να είναι αυτοπροσωπογραφία του Καραβάτζιο, ενώ ο θριαμβευτής Δαβίδ κοιτάζει στοχαστικά, με νύξεις θλίψης, συμπόνιας και τύψεων.
Πέρα από τις συναρπαστικές εικασίες για την έμπνευση από την πραγματική ζωή, η συγχώνευση της τεχνικής και της συναισθηματικής αφήγησης στο έργο "Ο Δαβίδ με το κεφάλι του Γολιάθ" αναδεικνύει το ξεχωριστό στυλ του Καραβάτζιο που έφερε επανάσταση στη δυτική τέχνη και επηρέασε γενιές καλλιτεχνών.
Ζωγραφισμένη μεταξύ 1507 και 1508, η "Αποκαθήλωση" (ή "Ο ενταφιασμός") του Ραφαήλ απεικονίζει τη βιβλική σκηνή της μεταφοράς του σώματος του Χριστού στον τάφο του.
Το έργο είχε παραγγελθεί από την οικογένεια Baglioni στην Περούτζια και προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση όταν μεταφέρθηκε στη Ρώμη. Η χρήση του χρώματος, η σύνθεση και το συναισθηματικό βάθος των μορφών από τον Ραφαήλ προσδίδουν μια βαθιά αίσθηση ρεαλισμού και έντασης στη σκηνή. Ο καλλιτέχνης της Υψηλής Αναγέννησης πέρασε περίπου δύο χρόνια μελετώντας και σκιτσάροντας σχέδια για αυτό που ήταν ένα από τα τελευταία του έργα κατά τη διάρκεια της φλωρεντινής περιόδου του. Ως εκ τούτου, ο αφηγηματικός πίνακας σηματοδοτεί μια μετάβαση στο ύφος του Ραφαήλ προς τις πιο δραματικές και σύνθετες συνθέσεις της ρωμαϊκής περιόδου του που επρόκειτο να ακολουθήσει.